«ANTI-NATOΪΚΟΣ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ»: ΑΝΤΙΕΒΡΑΪΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΤΟΪΚΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ ΤΟ 1999 ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ
Αμέσως μετά τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας το 1999, εμφανίστηκαν διάφορα αντισημιτικά αφηγήματα στη χώρα, τα οποία επανεμφανίζονται κατά καιρούς, συνήθως στους κύκλους των ακραίων εθνικιστών και αντιαμερικανών. Αν και είναι κατεξοχήν αντιαμερικανικά, κάποιες από τις πτυχές τους περιέχουν παραδοσιακά, τυπικά και γνωστά αντισημιτικά στερεότυπα και μυθεύματα. Με βάση τον μύθο ότι «οι Εβραίοι ελέγχουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική» αυτά τα αφηγήματα αφήνουν να εννοηθεί πως οι Εβραίοι ήταν αναμεμειγμένοι στη διαδικασία λήψης αποφάσεων ή ότι οι Εβραίοι ήταν οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το βομβαρδισμό της Σερβίας από το ΝΑΤΟ. Αυτά τα αντισημιτικά αφηγήματα μπορούν να διευρυνθούν, υπονοώντας ευθύνη και υπαιτιότητα όλων των Εβραίων, συλλογικά, για τον υποτιθέμενο ρόλο τους στους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας. Επεκτείνοντας τον συλλογισμό αυτό, τίθεται το ερώτημα ποια είναι τα πραγματικά αισθήματα των Εβραίων της Σερβίας, οι οποίοι κατηγορούνται πως δεν είναι πατριώτες, αλλά υποστηρικτές του υποτιθέμενου «παγκόσμιου εβραϊσμού», ενάντια στη χώρα και τους συμπολίτες τους.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕ ΤΑ ΕΣ ΕΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1982, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου στο Λίβανο (1975-90), η ανατολικογερμανική εφημερίδα της Λειψίας Leipziger Volkszeitung (LVZ) δημοσίευσε μια γελοιογραφία που έδειχνε έναν Ισραηλινό στρατιώτη να προελαύνει ανάμεσα σε πτώματα στα ερείπια της Βηρυττού, υπό τα χειροκροτήματα δύο ένστολων στρατιωτικών, ενός Αμερικανού και ενός των Ες Ες. Η λεζάντα έγραφε: «Δε θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει καλύτερα!» Δίπλα στον αξιωματικό των Ες Ες υπήρχε ένας σωρός πτωμάτων με την επιγραφή «Μπάμπι Γιαρ, ΕΣΣΔ» και, δίπλα στον Αμερικανό, άλλος ένας σωρός με την επιγραφή «Σον Μάι, Βιετνάμ».
ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ
Το διαβόητο αντισημιτικό πλαστογράφημα με τίτλο «Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» -ένα κείμενο που υποτίθεται πως αποκαλύπτει ένα εβραϊκό σχέδιο για παγκόσμια κυριαρχία- εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Ρωσία το 1903. Μεταφράστηκε στα Ελληνικά το 1920, αλλά παρέμεινε «αναξιοποίητο» στα αρχεία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Τα «Πρωτόκολλα» άρχισαν να γίνονται δημοφιλή το 1925, χάρη στη δουλειά του Δρ. Ανδρόνικου, ενός Αθηναίου ψευτο-διανοούμενου, του οποίου το κύρος ως γιατρού, μαζί με τον άκρατο εθνικισμό, φασισμό και αντικομμουνισμό του, τον έκαναν ιδανικό προπαγανδιστή των «Πρωτοκόλλων» μέσω του τύπου της εποχής. Στις αρχές του 1928, οι ημερήσιες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης Φως και Μακεδονία δημοσίευσαν την ελληνική μετάφραση των «Πρωτοκόλλων». Στη συμπρωτεύουσα την εποχή εκείνη ζούσαν πάνω από 50 χιλιάδες από τους 70 χιλιάδες Εβραίους της χώρας. Μετά τη δημοσίευση, ο αντισημιτικός προσανατολισμός της εφημερίδας Μακεδονία έγινε πιο έντονος. Τον Ιούνιο του 1931, η εφημερίδα δημοσίευσε άρθρα με ισχυρισμούς για αντεθνική συμπεριφορά των Εβραίων της πόλης. Αυτά αποτέλεσαν την αφορμή για το πογκρόμ που εξαπέλυσαν μέλη της φασιστικής οργάνωσης «Εθνική Ένωσις Ελλάς» (ΕΕΕ) εναντίον των φτωχών Εβραίων της συνοικίας Κάμπελ.
«ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ»
Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ευνοήσει τόσο τη διάδοση όσο και την όξυνση του αντισημιτισμού – στο δίκτυο μπορεί να βρει κανείς όλες τις εκδοχές του.
Εάν ένας αριθμός χρηστών (που συμφωνούν, ενισχύοντας ο ένας τα επιχειρήματα του άλλου) καταλήξουν στο συμπέρασμα πως οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για κάτι – είτε αυτό είναι οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η οικονομική κρίση του 2007, το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή το προσφυγικό κύμα του 2015 - αυτό μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες. Η απήχηση των αντισημιτικών απόψεων γίνεται μεγαλύτερη σε περιόδους κρίσης, όταν οι συλλογικοί φόβοι και η απελπισία των ανθρώπων που νιώθουν αδύναμοι να αντιδράσουν (επανα)πυροδοτούν την ανάγκη για εύκολες εξηγήσεις και εξιλαστήρια θύματα.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Σε γενικές γραμμές, η κριτική ενάντια στο Ισραήλ είναι φορτισμένη με αντισημιτικά στερεότυπα ενώ δεν λείπουν οι συγκρίσεις με τον εθνικοσοσιαλισμό. Τυπικοί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούνται είναι η αντιστροφή δραστών και θυμάτων καθώς και η άρνηση του δικαιώματος του Ισραήλ να υπάρχει. Το επιχείρημα ότι το Ισραήλ σκοπίμως δολοφονεί παιδιά ή ότι πραγματοποιεί γενοκτονία ενάντια στους Παλαιστίνιους είναι μια δημοφιλής τακτική με στόχο την ανατροπή της νομιμοποίησης του Ισραήλ. Για το λόγο αυτό δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει παλιά αντισημιτικά στερεότυπα, όπως την κατηγορία για δολοφονίες παιδιών, καθώς και την κλασική φιγούρα του φανταστικού «τυπικού Εβραίου». Ο αντισημιτισμός πάντοτε απέδιδε στους Εβραίους κάποια συγκεκριμένα αρνητικά χαρακτηρισιτικά. Από την ίδρυση του Ισραήλ, αυτά τα χαρακτηριστικά προβάλλονται στο νέο κράτος, το οποίο επιπλέον κατηγορείται ότι απειλεί την παγκόσμια ειρήνη. Ακόμη και δημοφιλείς Γερμανοί συγγραφείς, όπως η Κόμισσα Μ. Ντόνχοφ και ο Γκύντερ Γκρας, αναφέρονται σ’ αυτό το αρνητικό στερεότυπο στα άρθρα τους «Völkischer Ordensstaat Israel» (Το εθνικό-θρησκευτικό κράτος του Ισραήλ) και «Was gesagt arden muss» (Τι πρέπει να ειπωθεί) αντίστοιχα.
ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΟΒΙ ΣΑΝΤ
Ένας από τους πιο παλιούς αντιεβραϊκούς μύθους είναι αυτός που αναφέρεται στη «δύναμη» του εβραϊσμού και την «παγκόσμια εβραϊκή συνομωσία». Στη σύγχρονη μορφή του, ο μύθος παρουσιάζει τους Εβραίους ως μια πανίσχυρη, μυστική, διεθνή ομάδα, που συχνά αναφέρεται ως «το εβραϊκό λόμπι».