Pogrom na Korfu w kwietniu 1891 r. jest niechlubnym przykładem oskarżenia o zniesławienie krwi, które podsycane antagonizmami etnicznymi, gorliwością religijną i istniejącymi stereotypami antyżydowskimi wymknęło się spod kontroli. Żydzi na Korfu zostali oskarżeni o zamordowanie dziewczynki w celu wykorzystania jej krwi do celów rytualnych. Społeczność żydowska znalazła się w stanie oblężenia. Ekstremalna przemoc rozlała się na sąsiednie wyspy Zakynthos i Lefkada, a wieści o tym wstrząsnęły opinią publiczną w Wielkiej Brytanii, Francji, Hiszpanii i Austrii.

WIĘCEJ INFORMACJI

Społeczeństwo greckie, podobnie jak wiele innych społeczeństw chrześcijańskich, uważa Żydów za zabójców odpowiedzialnych za ukrzyżowanie Jezusa. W greckich pieśniach ludowych Żydzi przedstawiani są jako nieczyści i trędowaci, a żydowskie kobiety jako czarownice i morderczynie dzieci. Wizerunek żydowskiego Karangiozi, lalki greckiego teatru cieni, przypomina skąpca, sępa, osobę przebiegłą i tchórza. Nastroje antyżydowskie nasiliły się w Wielkim Tygodniu tuż przed Wielkanocą w 1891 roku. Związane z tym tematem jest "palenie Judasza", zwyczaj praktykowany w całej Grecji, który został początkowo zakazany przez metropolitę ateńskiego Germanosa w tym samym roku, co pogrom na Korfu i antyżydowskie zamieszki na Zakynthos i Lefkadzie. Od 1840 do 1930 roku w prasie greckiej i żydowskiej odnotowano ponad trzydzieści przypadków oskarżeń o zniesławienie krwi.

Liczba ofiar śmiertelnych na Korfu w kwietniu 1891 roku wynosiła od 17 do 22 (niektórzy zagraniczni korespondenci twierdzili, że 50), a w następstwie ataków ponad 2500 osób - połowa żydowskiej populacji wyspy - opuściło ją. Środki podjęte przez policję nie zapewniły Żydom wystarczającej ochrony. Mimo wydania trzech okólników kościelnych w latach 1891, 1910 i 1918, zwyczaj ten jest nadal praktykowany. Pogrom na Korfu wywołał u Żydów ogromny egzystencjalny strach, a brak ochrony ze strony władz zachwiał ich wiarę w sprawność państwa i jego instytucji. Dla wielu przerażonych Żydów emigracja okazała się jedyną strategią przetrwania. W rezultacie wyspa straciła istotną grupę ludzi, którzy przyczynili się do jej dobrobytu i wielokulturowej tożsamości. Poważny cios został zadany przeciwko kulturowej heterogeniczności Korfu i wizerunkowi Grecji za granicą.

Społeczeństwo może prowadzić skuteczną walkę z takimi przestarzałymi i niebezpiecznymi zjawiskami tylko poprzez edukację, oświecone kapłaństwo i stanowcze władze państwowe.

BIBLIOGRAFIA

Ambatzopoulou, F. (1998), O allos en diogmo. I ikona tou Evreou sti logotechnia. Zitimata Istorias ke mithoplasias. Athens, Themelio.

Pierron, B. (1996). Juifs et Chrétiens de la Grèce Moderne. Histoire des Relations In-tercommunautaires de 1821 à 1945. Paris, Harmatan.

Το Πάσχα του μίσους | Η Εφημερίδα των Συντακτών (article “The Easter of hatred”, published on April 11, 2015, on Ef Syn) (article “The Easter of hatred”, published on April 11, 2015, on Ef Syn)

MATERIAŁY IKONOGRAFICZNE

Petsalis: Collection Of Corfu Island, Greece documents (Corfu Museum website) (Corfu Museum website)

https://hydra.com.gr/pasxa/?lang=en (article “Easter in Hydra island” on the official “Hydra Island” website)