Antysemityzm „antynatowski”: nastroje antyżydowskiej związane z bombardowaniem Serbii przez siły NATO w 1999 r.
Różne antysemickie narracje pojawiły się w następstwie bombardowania Serbii przez NATO w 1999 roku. Narracje te wciąż powracają od czasu do czasu, zazwyczaj w skrajnie nacjonalistycznych i antyamerykańskich kręgach. Choć skupiają się głównie na antyamerykanizmie, w niektórych segmentach sięgają po tradycyjne, typowe i dobrze znane antysemickie stereotypy i mity. Opierając się na micie o "żydowskim wpływie na amerykańską politykę zagraniczną", narracje te sugerują, że Żydzi byli zaangażowani w procesy decyzyjne lub że tylko Żydzi stali za bombardowaniami Serbii przez NATO. Te antysemickie narracje mogą sugerować odpowiedzialność wszystkich Żydów za ich rzekomą rolę w tamtych atakach. Idąc dalej, pojawia się pytanie o lojalność serbskich Żydów w tym względzie i oskarżenia, że ich lojalność rzekomo leży raczej po stronie "światowego żydostwa" niż Serbii i jej mieszkańców.
ZRÓWNANIE IZRAELSKIEGO WOJSKA Z SS, A TRAKTOWANIA LUDNOŚCI CYWILNEJ Z HOLOKAUSTEM
Podczas wojny libańskiej w 1982 r., 21 września 1982 r., NRD-owska gazeta Leipziger Volkszeitung (LVZ) opublikowała karykaturę przedstawiającą izraelskiego żołnierza maszerującego wśród trupów w ruinach Bejrutu, któremu przyklaskują oficer SS i oficer amerykański. W podpisie czytamy: "Nie mogliśmy zrobić tego lepiej!". Obok oficera SS leży stos trupów z napisem "Babi Jar, ZSRR", a obok Amerykanina stos z napisem "Son My, Wietnam".
„Protokoły Mędrców Syjonu”
Niesławna antysemicka publikacja „Protokoły Mędrców Syjonu, sfabrykowana na początku XX w. to tekst dowodzący, że ujawnia rzekomy żydowski plan globalnej dominacji. Po raz pierwszy ukazała się drukiem w Rosji w 1903 roku. Została przetłumaczony na język grecki w 1920 roku, ale pozostała „niewykorzystana” w archiwum greckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. „Protokoły…” zaczęły zyskiwać rozgłos w 1925 roku, dzięki pracy dr. Andronikosa, ateńskiego pseudointelektualisty, którego autorytet medyczny w połączeniu z nacjonalistycznymi, faszystowskimi i antykomunistycznymi przekonaniami sprawiły, że odegrał znaczącą rolę w promocji „Protokołów…” w prasie. Na początku 1928 roku dzienniki „To Fos” i „Makedonia” w Salonikach – mieście, w którym mieszkało ponad 50.000 z 70.000 greckich Żydów - opublikowały greckie tłumaczenie „Protokołów…”. Od tego czasu antysemickie nastawienie „Makedonii” nasiliło się. W czerwcu 1931 r. członkowie faszystowskiej organizacji Ethniki Enosis Ellas (EEE, Narodowej Unii Grecji), działając na podstawie opublikowanych w „Makedonii” zarzutów o antynarodowych działaniach miejscowych Żydów, rozpoczęli pogrom ubogiej żydowskiej dzielnicy Campbell.
„Wszystkiemu winni są Żydzi”
Internet i portale społecznościowe przyczyniły się do rozprzestrzenienia i radykalizacji antysemityzmu - wszędzie można znaleźć wszystkie jego odmiany.
Gdy tylko wielu wzajemnie wzmacniających się użytkowników przypisuje „Żydom” rolę winnych - czy to w odniesieniu do ataków terrorystycznych z 11 września 2001 r., kryzysu finansowego i gospodarczego z 2007 r., globalnego ocieplenia, czy też napływu uchodźców w 2015 r. - może to mieć fatalne skutki. Popularność antysemickich przekonań rośnie zwłaszcza w czasach kryzysu, kiedy zbiorowe lęki i poczucie bezsilności (ponownie) uruchamiają potrzebę wskazania prostych modeli wyjaśniających i kozłów ofiarnych.
Wykorzystywanie i zniekształcanie historii
Ogólnie rzecz biorąc, krytyka Izraela jest często nacechowana antysemickimi stereotypami i porównaniami do narodowego socjalizmu. Typowe cechy charakterystyczne to zamiana miejscami sprawców i ofiar oraz negowanie prawa Izraela do istnienia. Twierdzenie, że Izrael celowo morduje dzieci lub popełnia ludobójstwo na Palestyńczykach, jest popularną taktyką delegitymizacji państwa żydowskiego i powraca do starych antysemickich stereotypów, takich jak zniesławienie krwi i topos wyobrażonego "zbiorowego Żyda". W antysemityzmie, Żydom zawsze przypisywano pewne negatywne cechy. Od czasu powstania państwa Izrael są one często przenoszone również na Izrael. Izraelowi zarzuca się, że zagraża pokojowi na świecie. Nawet popularni niemieccy autorzy, jak Gräfin Dönhoff i Günther Grass, w swoich artykułach "Völkischer Ordensstaat Israel" (Narodowe państwo religijne Izrael) i "Was gesagt werden muss" (Co należy powiedzieć) nawiązują do tego negatywnego stereotypu.
ANTISEMITIC MESSAGES NEAR THE NOVI SAD SYNAGOGUE
Jednym z najstarszych antyżydowskich mitów i stereotypów jest ten o "żydowskiej władzy" i "globalnym spisku żydowskim". W swojej współczesnej formie mit ten przedstawia Żydów jako potężną, tajną, globalną grupę, często określaną jako "żydowskie lobby", która manipuluje rządami, bankami, instytucjami finansowymi, środowiskiem akademickim, mediami, przemysłem filmowym i rozrywkowym oraz innymi instytucjami krajowymi i międzynarodowymi, w celu złośliwego dążenia do żydowskiej dominacji i kontroli nad światem.